บทความโดย มารีอา
เคยไหม? เวลาที่ไปเข้าวัดแล้วไม่ได้สนใจพระเจ้า
เฝ้าแต่มองว่าวัดสวยหรือไม่อย่างไร มองว่าดอกไม้เป็นอย่างไร
ติเตียนคนที่มาวัดสาย ๆ ทำให้รบกวนสมาธิผู้อื่นอย่างไร
หรือเคยไหมเวลาที่เห็นคนอื่นทำผิดสักอย่าง
ก็คิดเอาในใจ หรือพูดออกไปว่า “ทำแบบนี้ ไม่ถูกนะ”
ลองคิดทบทวนดูสิ ทุกคนเคยทำอะไรทำนองนี้กันใช่ไหม
ไม่ว่าจะด้วยตั้งใจหรือไม่ก็ตาม ก็ไม่แปลกหรอกที่จะเคย
เพราะการเปรียบเทียบและการตัดสินมันเป็นสัญชาตญาณของมนุษย์
มนุษย์เรามักชอบเปรียบเทียบสิ่งใกล้ตัวกับมาตรฐานของตนเองอยู่เสมอ
ว่าแต่...เราเคยคิดหรือไม่ว่า มาตรฐาน
หรือ การตัดสินของเรานั้น เที่ยงตรงจริง ๆ น่ะหรือ
แน่ใจหรือว่า ไม่ใช่การเข้าข้างตัวเอง แน่ใจหรือว่า เราตัดสินถูกต้องแล้ว
และแน่ใจหรือเปล่าว่า นั่นเป็น...หน้าที่ของเรา
ลองคิดทบทวนดูอีกครั้ง ยังจำได้ไหม
ครั้งหนึ่ง พระเยซูเจ้าถูกพวกธรรมาจารย์และฟาริสี
บังคับให้ตัดสินหญิงที่ทำผิดประเวณีคนหนึ่ง
จำได้ไหมว่าพระองค์ทำอย่างไร
วันนั้นพระเยซูเจ้าทรงนิ่งเฉย ครั้นเมื่อพวกเขาถามย้ำ ๆ ซ้ำ ๆ
พระองค์ก็ตรัสว่า “ท่านผู้ใดไม่มีบาป จงเอาหินทุ่มนางเป็นคนแรกเถิด”
สุดท้ายก็ไม่มีใครเอาหินทุ่มเธอคนนั้นเลย…
เพราะอะไรน่ะหรือ
เพราะพระองค์ทรงรักมนุษย์ทุกคน แม้คน ๆ นั้นจะทำผิดบาปก็ตาม
พระองค์ไม่อยากตัดสินลงโทษคน ๆ หนึ่งเพื่อให้คนอื่น ๆ รู้สึกดี
เพราะพระองค์รู้ว่าถ้าหากเรามนุษย์ผู้มีบาปและไม่เที่ยงตรง
เมื่อตัดสินมนุษย์คนอื่นแล้ว
ก็ย่อมรู้สึกยินดีกับตนเอง รักและเข้าข้างตนเองมากยิ่งขึ้น
ขณะเดียวกันก็ชิงชังผู้ที่ทำตรงข้ามกับตนมากขึ้นไปด้วย
แย่ยิ่งกว่านั้นเมื่อสาแก่ใจแล้วก็คงจะทำซ้ำ ๆ อีกเรื่อยไป
ด้วยเหตุนี้ พระเยซูเจ้าจึงทรงสอนเราทั้งหลายว่าซ้ำ ๆ ว่า
“อย่าตัดสินผู้อื่น” และ “จงรักซึ่งกันและกัน”
และพระองค์ก็ทรงเป็นตัวอย่างที่ดีเสมอมา
นั่นคือ การยอมถูกตรึงกางเขนเพราะความรักที่พระองค์มีต่อมนุษย์
และปรารถนาให้ความรักของพระองค์
ถ่ายทอดต่อไประหว่างมนุษย์ทั้งหลาย
แล้วพวกเราล่ะ
พวกเราที่พูดว่ารักพระองค์ เคยไหมที่จะหยุดเปรียบเทียบและตัดสินผู้อื่น
เคยไหมที่จะรักและเสียสละตนเองให้ผู้อื่นได้
เคยไหมที่จะทำตามพระผู้ทรงเป็นตัวอย่างที่แสนดีของเรา?
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น